inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Ή αλλιώς «απ’ τ’ αλώνια στα μπουντρούμια»
Οι συζητήσεις για την τύχη του ΕΛΑΣ ανάμεσα στο ΕΑΜ και στην κυβέρνηση Πλαστήρα, και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ανάμεσα στο ΕΑΜ και τους Άγγλους, αρχίζουν στις 2 Φεβρουαρίου 1945 και λήγουν στις 12 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους με την περιγραφή της περίφημης συμφωνίας της Βάρκιζας, που οι κομμουνιστές τότε τη χαρακτήρισαν συμβιβασμό, ενώ δεν ήταν παρά μια καθαρή συνθηκολόγηση, αν όχι και μια άνευ όρων παράδοση του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ στους Άγγλους.
Οι όροι της Συμφωνίας της Βάρκιζας
Έλεγε, λοιπόν, η χειμερινή συμφωνία πως ο ΕΛΑΣ όφειλε να παραδώσει: 41.500 τουφέκια, 2.015 πολυβόλα, 163 όλμους και 32 πυροβόλα. Όσο για το δημοψήφισμα και τις βουλευτικές εκλογές, θα γίνουν εν καιρώ. Όταν, δηλαδή, η Αριστερά αποδυναμωθεί κι άλλο. Και το χειρότερο και τραγικότερο όλων: από τη γενική αμνηστία που συμφωνείται, αποκλείονται οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Ποιοι είναι οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου; Αναρωτιούνται οι κομμουνιστές. Μα, οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες είναι, θέλει ρώτημα; Και βέβαια θέλει ρώτημα σύντροφοι, όλα θέλουν ρώτημα. Διότι, η Δεξιά, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας θα πει: Εσείς οι κομμουνιστές είστε οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Η επόμενη μέρα
Η συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφεται την 12η Φεβρουαρίου 1945 και την άλλη κιόλας μέρα μια διπλή ομάδα μύλων αρχίζουν να αλέθουν κομμουνιστές, φιλοκομμουνιστές, σοσιαλιστές. Και «ποινικούς». Κομμουνιστές δηλαδή. Τη μια ομάδα αποτελούν τα στρατοδικεία και την άλλη ομάδα αποτελούν τα κοινά ποινικά δικαστήρια που δικάζουν αβέρτα «ποινικούς», αφήνοντας αδέσποτους τους ποινικούς, διότι θα χρειαστούν στις δεξιές συμμορίες που οργανώνονται εν τάχει.
Βασίλης Ραφαηλίδης /«Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974»
