inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Έχουμε ήδη εισέλθει στην περίοδο της οριστικής κρίσης του ”βιομηχανοκεντρικού” καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός με βάση το βιομηχανικό κεφάλαιο γεννήθηκε, οπότε πρόκειται για τη πλέον κοσμογονική μετάβαση των τελευταίων τουλάχιστον 400 χρόνων. Τα περιθώρια για ένα ”κοινωνικό συμβόλαιο” του παρελθόντος δεν υπάρχουν, για λόγους που έχουμε σκιαγραφήσει αλλού. Αυτή είναι λοιπόν η υπόθεση εργασίας μου για το επικείμενο ”κοινωνικό συμβόλαιο” που θα προταθεί στους κάτω από τους από πάνω, με επίκεντρο τον ”δυτικό κόσμο”:
1. Καπιταλιστική ελαστασφάλεια της εργασίας, ”προτιμότερη” από την ανεργία.
2. Κρατική ελαστασφάλεια του σώματος, ”προτιμότερη”, από την απειλή του θανάτου και του εμπόλεμου χάους, εν μέσω διασκορπισμένων θανάτων και περιφραγμένων ζωνών εμπόλεμου χάους.
3. ”Κοινωνική Οικονομία” ως συμπλήρωμα κρατικής και ιδιωτικής οικονομίας, στο περιθώριο ελεγχόμενη από το κράτος και το κεφάλαιο (βλ. ενδεικτικά http://www.eesc.europa.eu/resources/docs/a_ces11042-2012_00_00_tra_etu_el.pdf) + εθελοντική και επιδοτούμενη αυτοδιαχείριση των ζωών και των πόρων, ”προτιμότερη” από το δαπανηρό και μη ρεαλιστικό ”Κράτος Πρόνοιας”.
4. Πολιτικό/στρατιωτικό/τεχνοκρατικό διευθυντήριο Συναίνεσης της βιοπολιτικής τάξης και ασφάλειας ”προτιμότερο” από τις ”εξτεμιστικές” υπερεθνικιστικές ή/και φασιστικές ή/και τρομοκρατικές απειλές.
4. Γενικευμένος αυνανισμός και ναρκισσιστικό ντοπάρισμα (μέσω internet, gadgets, gaming κλπ), μικροκοινότητες απόλαυσης (αθλητισμός, μικροhobbies, τέχνη κλπ), παροχή θεσμικών εγγυήσεων για διακανονισμένη χρήση πολλαπλών ηδονών και εθισμών (drugs κ.α) με κεφαλαιοκρατικούς περιορισμούς, όρους και όρια ιδιοκτησίας, εργασίας κ.λ.π. Εμπορευματοποιημένες τζούρες και μικροποσότητες σωματικής διέγερσης, σε μορφή έντονων εμπειριών και θεάματος. Μεικτή καπιταλιστική οικονομία με κρατική, ιδιωτική και συνεργατική (βλ. το υπ.αριθμ.3) παραγωγή, διανομή, ανταλλαγή, κατανάλωση πακέτων πληροφορίας και απόλαυσης.
5. ”Χώροι φιλοξενίας” και ”κοινωνικής επανένταξης” (στρατόπεδα και φυλακές) για τους κοινωνικά αποκλεισμένους και τους αντιφρονούντες. Χρηματική αξιοποίηση των ”παραπανίσιων” σωμάτων τους.
Στο επίκεντρο του επικείμενου ”κοινωνικού συμβολαίου” που θα προτείνει η παρακμάζουσα αστική τάξη θα είναι το Σώμα. Υλιστικά, με τις ελάχιστες ιδεολογικές αναφορές. Ίσως η Ιστορία διαγράφει μια καμπύλη ανεστραμμένου V και τείνει, εκεί που έχει αποδυναμωθεί ο μονοθεϊσμός, σε έναν ζωανθρωπισμό (humanimalism) που επαναλαμβάνει τη ”φυσική κατάσταση” του ανθρώπου, αυτή τη φορά ως κοινωνικό προϊόν – η ιστορία εκβάλλει σε ένα υπερκοινωνικοποιημένο σώμα.
Φορείς των νέων κοινωνικών σχέσεων είναι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στον 21ο αιώνα.
Το ζήτημα δεν είναι η αφηρημένη άρνηση της πραγματικότητας των παραπάνω αντικειμενικών τάσεων, αλλά ο προσανατολισμός εντός αυτών, η συγκεκριμένη άρνηση αυτών και η υιοθέτηση πλευρών των υποσχέσεών τους σε μια άλλη κατεύθυνση. Κάθε κοινωνικό πρόταγμα θα πρέπει να πιάσει τον υλιστικό παλμό της κοινωνικής δικαιοσύνης ως δίκαιης οργάνωσης της παραγωγής και καθολικής διανομής των μέσων απόλαυσης.
Προσθήκη: οι επί χρόνια προβλέψεις της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να αρθρώσει την υπόσχεση ενός νέου ”κοινωνικού συμβολαίου”, υποτίμησαν το γεγονός ότι, ήδη σε παραδοσιακές εκδοχές της θεωρίας του κοινωνικού συμβολαίου, βασικό και υλικό τυράκι για τους από κάτω είναι το πραγματικό ζήτημα της ασφάλειας.
