Απαιτούν υποταγή οι επίγονοι του Τσολάκογλου …

Παρελαύνουν «οργισμένοι» και κάθιδροι στα δημόσια φόρα οι Τσολάκογλοι της χώρας απαιτώντας απόλυτη και πλήρη υποταγή στη Γερμανοκρατούμενη ευρωπαϊκή ολιγαρχία του κεφαλαίου.

Απαιτούν, αυτοί οι ηττημένοι, πλήρη υποταγή της πλειοψηφίας του 62% που τους απαξίωσε και τους έστειλε στα σκουπίδια της ιστορίας μόλις τη προηγούμενη Κυριακή.

Αυτοί οι μικροί, οι νάνοι που πάντοτε κάτω έθρωσκαν. Οι χαμουτζήδες, οι χαμερπείς δωσίλογοι, οι απόγονοι κουκουλοφόρων και καταδοτών. Αυτοί που υποκλίθηκαν στο σφαγέα της ανθρωπότητας. Αυτοί που γλίτωσαν απ’ το μαχαίρι του Άρη!

Την είχαν βολέψει καλά μέχρι σήμερα. «Εθνικοί ευεργέτες», «εθνικοί» εργολάβοι, «εθνικοί» προμηθευτές, εθνικοί πατριδοκάπηλοι που ξεπούλησαν ότι πρόλαβαν και τσέπωσαν τις μίζες.

Ποια «εθνική συμφιλίωση» και ποια «εθνική ενότητα» με όλους αυτούς;;;

74 χρόνια μετά τη πρώτη δωσίλογη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, ο λόγος κι οι επιδιώξεις τους δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές του σύγχρονου εφιάλτη της νεότερης ιστορίας των Ελλήνων, του πρώτου δωσίλογου κατοχικού πρωθυπουργού της Ελλάδας το 1941.

«Ο γερμανικός στρατός δεν ήλθεν ως εχθρός, ως πολέμιος. Ήλθεν ως φίλος. … Εν τη περιπτώσει ταύτη έχομεν υποχρέωσιν να δείξωμεν τα φιλικά μας αισθήματα, να συμμορφωθώμεν προς την νέαν τάξιν πραγμάτων και να ενστερνισθώμεν τα μεγάλα δόγματα και τας υψηλάς αρχάς του εθνικοσοσιαλισμού και της νέας αυτής πολιτικής θρησκείας, την οποίαν η φωτεινή διάνοια και η μεγάλη ψυχή του Φύρερ εδημιούργησε».

Γεώργιος Τσολάκογλου – 6 Μαΐου 1941

Η ιστορία τους έχει καταδικάσει. Η λαϊκή συνείδηση τους έχει εξοβελίσει. Συνεχίζουν όμως αυτοί οι σύγχρονοι εφιάλτες να έρπουν ανάμεσά μας και να ταράζουν τον ύπνο τόσων νεκρών που έχυσαν το αίμα τους για την υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης αυτού του τόπου. Για να κρατήσουμε τα χώματα και τις πεζούλες μας αμόλυντα. Για να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ελευθερία. Αξίζει τίποτα παραπάνω;

Να υποσχεθούμε στους ήρωες μας ότι αυτή τη φορά δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα περάσουν! Ρήξη τώρα και αγώνας για την κοινωνική μας απελευθέρωση.

Άκις Ξενάκις