Παρασκευή , 29 Μαρτίου 2024

Για να αλλάξουμε τον κόσμο …πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε

Για να αλλάξουμε τον κόσμο …πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε. Πρέπει να κατανοήσουμε το μηχανισμό που δημιουργεί τις συνειδήσεις, να συνειδητοποιήσουμε δηλαδή τις προκαθορισμένες σχέσεις και την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας που ζούμε. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει εάν δεν αλλάξουν εκ θεμελίων οι παραγωγικές σχέσεις.

Ο Καρλ Μαρξ το έχει θέσει καθοριστικά.

«Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την πολιτική, κοινωνική και πνευματική πορεία της ζωής γενικά. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους, αντίθετα, το κοινωνικό Είναι, είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδησή τους»

«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών».

H κοινωνική πραγματικότητα καθορίζει τη συνείδηση γι’ αυτό και πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία στον κοινωνικό τρόπο παραγωγής, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, τις σχέσεις παραγωγής και την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας. Αυτό κάνει με επιστημονικό τρόπο και αποδεδειγμένα η θεωρία του διαλεκτικού υλισμού. Οπωσδήποτε δεν γίνεται κατανοητή με μια απλή ανάγνωση. Δεν είναι εύπεπτη όπως οι θεωρίες των κάθε λογής γκουρού της ανθρώπινης εξαπάτησης.

Στον αντίποδα της διαλεκτικής οι θρησκείες και η ιδεαλιστική / μεταφυσική «κουλτούρα» επιδιώκουν σχεδιασμένα να αποπροσανατολίσουν επιδιώκοντας την μακροημέρευση του σημερινού δουλοκτητικού στην ουσία συστήματος που υπηρετούν από την εμφάνισή τους και εντεύθεν.  Αντιγράφουμε από ένα εγχειρίδιο με τίτλο στα ελληνικά «Η Σπουδή στα Θαύματα» που αυτοπροσδιορίζεται ως ένα σύστημα Πνευματικής Ψυχοθεραπείας και διδάσκεται με «μαθήματα θαυμάτων» σε ομάδες αφελών: «Ο εξωτερικός κόσμος είναι απλά ένας καθρέπτης του εσωτερικού κόσμου μας και για αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τον εξωτερικό κόσμο ή τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά τις δικές μας αντιλήψεις που έχουμε για τον κόσμο».

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ιδεαλιστική /μεταφυσική φιλοσοφία, το ίδιο όπως και η θρησκεία, επιδιώκει να συμφιλιώσει τους ανθρώπους με τα εκμεταλλευτικά καθεστώτα, να πνίξει τη διαμαρτυρία τους και κάθε αντίσταση, να αποδείξει πως κάθε τι που υπάρχει είναι λογικό, αναγκαίο, αποτέλεσμα μιας ανώτερης θέλησης, μιας ανώτερης δύναμης. Πρόκειται για ένα υπερόπλο καταστολής και αποκοίμισης των εκμεταλλευόμενων τάξεων. Η θρησκεία (όπως και κάθε μεταφυσική θεώρηση) είναι  όπιο για το λαό.

Η φύση, λέει ο Ενγκελς, είναι η λυδία λίθος της διαλεκτικής και πρέπει να ειπωθεί πως οι νέες φυσικές επιστήμες δώσανε σ’ αυτή τη δοκιμασία υλικό, που είναι εξαιρετικά πλούσιο και που αυξάνει κάθε μέρα. Κ’ έτσι απέδειξαν πως η φύση, σε τελευταία ανάλυση, ενεργεί διαλεκτικά και όχι μεταφυσικά, ότι δεν κινείται μέσα σ’ ένα κύκλο, τον ίδιο πάντα, που επαναλαμβάνεται συνεχώς ο ίδιος, ότι η φύση ζει μιαν ιστορία πραγματική. Κι είναι σωστό ν ‘αναφερθεί, πρώτα απ’ όλους, ο Δαρβίνος, που κατάφερε ένα σκληρό χτύπημα στη μεταφυσική αντίληψη της φύσης, αποδείχνοντας πως ολόκληρος ο οργανικός κόσμος, όπως υπάρχει σήμερα, τα φυτά και τα ζώα και – επόμενο είναι – ο άνθρωπος, είναι το προϊόν μιας διαδικασίας εξέλιξης, που διαρκεί εκατομμύρια χρόνια. Ολόκληρη η φύση, λέει ο Ενγκελς, απ’ τα πιο μικρά μόρια ως τα πιο μεγάλα σώματα, απ’ τον κόκκο της άμμου ως τον ήλιο, από το πρωτοκύτταρο ως τον άνθρωπο, υφίσταται μια σειρά ατέλειωτη σταθμών εξέλιξης, μία αιώνια, δηλαδή, διαδικασία εμφάνισης και εξαφάνισης, μέσα σε μια ακατάπαυστη παλίρροια, μέσα σε μια ατέλειωτη κίνηση και μέσα σε μια αιώνια αλλαγή

«Στην κοινωνική παραγωγή της ύπαρξής τους οι άνθρωποι έρχονται αναπόφευκτα σε καθορισμένες σχέσεις, οι οποίες είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, δηλαδή σε σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα στην ανάπτυξη των υλικών δυνάμεων της παραγωγής. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων αποτελεί την οικονομική δομή της κοινωνίας, την υλική βάση, πάνω στην οποία υψώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν καθορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης. Ο τρόπος παραγωγής των συνθηκών της υλικής ζωής καθορίζει τη γενική διαδικασία της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής. Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων, αλλά η κοινωνική τους ύπαρξη καθορίζει τη συνείδησή τους. Σε ένα στάδιο της ανάπτυξης, οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας έρχονται σε σύγκρουση με τις υφιστάμενες παραγωγικές σχέσεις, ή, για να εκφράσουμε το ίδιο πράγμα με νομικούς όρους, με τις σχέσεις της ιδιοκτησίας, μέσα στο πλαίσιο των οποίων ως τότε είχαν κινηθεί. Οι σχέσεις αυτές, από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, μετατρέπονται σε δεσμά τους. Τότε αρχίζει μια εποχή κοινωνικής επανάστασης. Οι αλλαγές στην οικονομική βάση, οδηγούν συντομότερα ή αργότερα στο μετασχηματισμό όλου του τεράστιου εποικοδομήματος». – Κ. ΜΑΡΞ

Εάν λοιπόν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάζοντας επομένως κι εμείς μαζί του, οφείλουμε πρώτα να  κατανοήσουμε τη διαδικασία αυτής της εξελικτικής ανατροπής.

 

Δείτε επίσης

Η Φύση του ανθρώπου – Σκέψεις από την Ηθική και την Αλληλοβοήθεια του Κροπότκιν

Δανάη Κασίμη –  «Πράγματι, μήπως η ζωή και όλη η ιστορία των ανθρώπων δε μας …

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *