Τετάρτη , 11 Δεκεμβρίου 2024

Η ΜΑΥΡΗ 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 ΚΑΙ Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ

metaxas2

Με βασιλικό πραξικόπημα ο Ι. Μεταξάς διορισμένος «πρωθυπουργός» υποχρεώνει τη βουλή με την υποστήριξη του παλατιού στις 30 Απρίλη του 1936 να του παραχωρήσει με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Ο βουλευτής Ηλείας Β. Στεφανόπουλος σημειώνει τότε: «Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς».

Στις 4 Αυγούστου του 1936, ο Μεταξάς διαλύει τη βουλή και «αναστέλλει» το Σύνταγμα επικαλούμενος λόγους εσωτερικής ασφάλειας και κηρύσσει δικτατορία. Τον Σεπτέμβριο του 1936, προκειμένου η δικτατορία δημοσίευσε το φασιστικής – ναζιστικής έμπνευσης νόμο της περί «διώξεως του κομμουνισμού».

«Άρθρον 1ον. Τιμωρείται δια φυλακίσεως τριών τουλάχιστον μηνών και εκτόπισιν εξ μηνών μέχρι δύο ετών εις τόπον οριζόμενον διά της καταδικαστικής αποφάσεως:

α. Πας όστις εγγράφως, προφορικώς ή καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπον αμέσως ή εμμέσως επιδιώκει την διάδοσιν, ανάπτυξιν και εφαρμογήν θεωριών, ιδεών ή κοινωνικών συστημάτων τεινόντων είς την ανατροπήν του κρατούντος εν τη χώρα κοινωνικού καθεστώτος ή εις την απόσπασιν αυτονόμησιν μέρους της Επικράτειας ως και ο προσηλυτίζων εις τα θεωρίας, ιδέας και τα συστήματα ταύτα καθ’ οιονδήποτε τρόπο.»

metaxas-kapsimo-biblia

Ο Σπύρος Λιναρδάτος αναδημοσιεύει από τις εφημερίδες της 10ης Αυγούστου:

«Η Εθνική Φοιτητική Νεολαία Πειραιώς, προβαίνουσα εις την εξαφάνισην διά πυράς ολοκλήρου σειράς κομμουνιστικών εντύπων την προσεχή Κυριακή… και ώραν 8 μμ. και εν τη πλατεία Πασαλιμανίου Πειραιώς προσκαλεί άπαντας του εθνικόφρονας νέους, όπως προσέλθουν εν τη πλατεία Τερψιθέας 7 μμ. ίνα εν σώματι μεταβούν και συμμετάσχουν εις την τελετήν».

Η λογοκρισία που επιβάλλεται δια ροπάλου δεν αφήνει κανένα περιθώριο έκφρασης λόγου αντίθετου με το καθεστώς:

«(..) 2) απαγορεύεται οιαδήποτε κρίσις περί του έργου της κυβερνήσεως, εκτός αν είναι ευμενής. 3) απαγορεύεται η αναγραφή οιασδήποτε πληροφορίας αφορώσης πολιτικά κόμματα και πολιτευομένους εν γένει, ως και η αναγραφή των ονομάτων αυτών. (..) 6) απαγορεύεται η δημοσίευσις κρίσεων ή πληροφοριών περί συναλλάγματος, δραχμής, δημοσίου χρέους, πίστεως της χώρας, εντόκων γραμματίων, μεταφοράς χρυσού και εν γένει περί της οικονομικής καταστάσεως της χώρας. Η δημοσίευσις τούτων επιτρέπεται μόνον, όταν δίδωνται εγγράφως υπό του κ. υπουργού των Οικονομικών σχετικαί ανακοινώσεις. 7) απαγορεύεται η αναγραφή πάσης πληροφορίας σχέσιν εχούσης με εργατικάς και επαγγελματικάς οργανώσεις και οιασδήποτε εκδηλώσεων αυτών, εκτός αν πρόκειται περί κινήσεων και εκδηλώσεων, αι οποίαι είναι ενισχυτικαί του έργου της κυβερνήσεως, έχουν δε εγκριθή προηγουμένως υπό του υφυπουργού της Εργασίας διά τας Αθήνας (..) 8) απαγορεύεται η αρθρογραφία ή ειδησεογραφεία περί ακρίβειας του βίου, υπερτιμήσεως των ειδών, αισχροκέρδειας και τιμαρίθμου, εκτός αν πρόκειται περί υπουργικών ανακοινώσεων. 9) εν γένει οι εφημερίδες δέον όπως εκθύμως και ενθουσιωδώς δι’ άρθρων, σχολίων και πάσης φύσεως δημοσιευμάτων συμβάλλωσι εις το αναμορφωτικόν και δημιουργικόν έργον της κυβερνήσεως (..)»


Ο Σπύρος Λιναρδάτος στο βιβλίο του για την «4η Αυγούστου» αναφέρει για τους βασανισμούς που υπέστησαν χιλιάδες πολίτες στην ασφάλεια του Μανιαδάκη.

«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της αστυνομίας εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν.

Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση ομολογιών και δηλώσεως μετανοίας. Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο:

 Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού.

 Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής ανακριτής το θεωρούσε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμίων. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμίων.

 Σε αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος.

 Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μία στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα.

 Υπάρχει μάλιστα στη ζωή ένας από αυτούς που βασανίστηκαν με τη μέθοδο του πάγου: ο Χρήστος Χριστακάκης, ο οποίος υποφέρει από τις συνέπειες του φοβερού βασανιστηρίου. Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακκουλάκια άμμο στα πόδια.

 Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι κραυγές του κρατούμενου. […] Την εποχή εκείνη «αυτοκτόνησε» σύμφωνα με την εκδοχή της Ασφαλείας, ο χημικός Μαρουκάκης, που είχε συλληφθεί με την κατηγορία ότι ήταν υπεύθυνος του παράνομου Ριζοσπάστη. Στην πραγματικότητα τον Κ. Μαρουκάκη, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έρριξαν από την ταράτσα και τον σκότωσαν.

 Με τον ίδιο τρόπο δολοφόνησαν και το γέρο αγωνιστή, στέλεχος της «Εργατικής Βοήθειας», […] Βαλλιανάτο. Υπολογίζεται ότι εκτός από τις δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, δώδεκα τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα.

 Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν «σακατεύετε αλλά μη σκοτώνετε». Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το «ζήλο» τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να «ξεπαστρέψει» και μερικούς για να φοβηθούν και να «σπάζουν» ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια.».

20 Σεπτεμβρίου 1936, ο Γερμανός υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ,  επισκέπτεται την Ελλάδα και τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής από το καθεστώς και τον Ι.Μεταξά … 

 

metaxas-maniadakis
Ο Μεταξάς με τον χασάπη υπουργό ασφάλειας Κ. Μανιαδάκη

Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ

Εμπνευστής και καθοδηγητής της γενοκτονίας κάθε πατριώτη που αντιστάθηκε στη δικτατορία του Μεταξά ο παραιτημένος στρατιωτικός Κ. Μανιαδάκης υφυπουργός δημόσιας ασφάλειας στη κυβέρνηση του δικτάτορα.

Οργάνωσε και εκτέλεσε με μεθοδικότητα το διωγμό κάθε δημοκράτη, αριστερού, συνδικαλιστή, κάθε πολίτη που με οποιονδήποτε τρόπο ήταν αντίθετος στο καθεστώς. Οι εκτοπίσεις στα άγονα νησιά ξεκίνησαν με πρώτα τα μέλη του ΚΚΕ. Ως υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας ανέλαβε τότε την οργάνωση του κρίσιμου αυτού τομέα ελέγχου της κάθε αντίδρασης στον Μεταξά και το παλάτι. Ανέπτυξε ένα τεράστιο δίκτυο παρακολούθησης κάθε δημόσιου προσώπου και συνδικαλιστή, με συνέπεια να καταστεί αυτό το δίκτυο ασφαλείας του καθεστώτος συνώνυμο του χαφιεδισμού. Με την πάροδο του χρόνου το δίκτυο των πληροφοριοδοτών του Μανιαδάκη κάλυπτε όλη την Ελλάδα και όλους τους χώρους δραστηριοτήτων. Έτσι κάθε πρόσωπο για το οποίο υπήρχε υπόνοια ότι ήταν αντίθετο στο καθεστώς εκτοπίζονταν σε νησί του Αιγαίου, με πρώτους και καλύτερους τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ.

Ο Μανιαδάκης, εμπνευστής και οργανωτής κάθε προβοκάτσιας του καθεστώτος, έφθασε μέχρι του σημείου να δημιουργήσει δεύτερο ΚΚΕ και να εκδώσει πλαστό  “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” προκειμένου να παραπλανήσει μέλη και οπαδούς του κόμματος.

Εμπνευστής της απίστευτης λογοκρισίας που επιβλήθηκε με «φωτιά και τσεκούρι». Ο Τάσος Βουρνάς στην «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας παραθέτει χαρακτηριστικά τμήματα της εγκύκλιου του καθεστώτος για την επιβολή της λογοκρισίας:

«(..) 2) απαγορεύεται οιαδήποτε κρίσις περί του έργου της κυβερνήσεως, εκτός αν είναι ευμενής. 3) απαγορεύεται η αναγραφή οιασδήποτε πληροφορίας αφορώσης πολιτικά κόμματα και πολιτευομένους εν γένει, ως και η αναγραφή των ονομάτων αυτών. (..) 6) απαγορεύεται η δημοσίευσις κρίσεων ή πληροφοριών περί συναλλάγματος, δραχμής, δημοσίου χρέους, πίστεως της χώρας, εντόκων γραμματίων, μεταφοράς χρυσού και εν γένει περί της οικονομικής καταστάσεως της χώρας. Η δημοσίευσις τούτων επιτρέπεται μόνον, όταν δίδωνται εγγράφως υπό του κ. υπουργού των Οικονομικών σχετικαί ανακοινώσεις. 7) απαγορεύεται η αναγραφή πάσης πληροφορίας σχέσιν εχούσης με εργατικάς και επαγγελματικάς οργανώσεις και οιασδήποτε εκδηλώσεων αυτών, εκτός αν πρόκειται περί κινήσεων και εκδηλώσεων, αι οποίαι είναι ενισχυτικαί του έργου της κυβερνήσεως, έχουν δε εγκριθή προηγουμένως υπό του υφυπουργού της Εργασίας διά τας Αθήνας (..) 8) απαγορεύεται η αρθρογραφία ή ειδησεογραφεία περί ακρίβειας του βίου, υπερτιμήσεως των ειδών, αισχροκέρδειας και τιμαρίθμου, εκτός αν πρόκειται περί υπουργικών ανακοινώσεων. 9) εν γένει οι εφημερίδες δέον όπως εκθύμως και ενθουσιωδώς δι’ άρθρων, σχολίων και πάσης φύσεως δημοσιευμάτων συμβάλλωσι εις το αναμορφωτικόν και δημιουργικόν έργον της κυβερνήσεως (..)»


Ιδεολογικός πατέρας κάθε εθνικιστικού /φασιστικού κινήματος τιμάται διαχρονικά από τα απομεινάρια του δοσιλογισμού και της υποτέλειας. Ο σημερινός αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» σε εκδήλωση που οργάνωσε η τελευταία στο τάφο του Μανιαδάκη στις 28.10.1996, σημείωσε χαρακτηριστικά:

«Δεν είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη. Μονάχα μια φορά τον συνάντησα, κι αυτή μικρό παιδί, κρατώντας το χέρι του πατέρα μου και φυσικά δεν ήξερα το έργο, τον βίο και την πολιτεία του ανδρός. Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, τον οποίο αυτοί που λεηλατούν τις ψυχές των Ελλήνων, αυτοί που καθορίζουν τα πολιτικά και πνευματικά πράγματα της Ελλάδος, μισούν, υπήρξε ένας μεγάλος Έλληνας. Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια! Ήταν αυτός, που σαν σιδερένιος υπουργός Ασφαλείας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην κυριολεξία εξαφάνισε το ΚΚΕ! Ήταν αυτός πάλι που πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κόμματος της 4ης Αυγούστου, που αποτέλεσε την κιβωτό για κάθε εθνικιστικό κίνημα που υπάρχει σήμερα. Είχαμε καθήκον και υποχρέωση να τιμήσουμε τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη και ας δώσουμε όρκο ότι κάθε χρονιά θα είμαστε εδώ και δεν θα τον ξεχνάμε».


Μετά το θάνατο του Μεταξά ο Κ. Μανιαδάκης συνέχισε την «ένδοξη» πορεία του υπηρετώντας τον Καραμανλή και την ΕΡΕ με την οποία εκλέχτηκε βουλευτής το 1958, ενώ επανεξελέγη το 1961 στις εκλογές βίας και νοθείας, όπως και το 1964. Το καθεστώς που διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας μετά την ήττα του λαϊκού κινήματος της κατοχής τον αντάμειψε διαχρονικά και πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες του.

Ενδιαφέρουσες αναφορές και αναλύσεις μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.iospress.gr/search.htm

 

 

Δείτε επίσης

Τα «Δεκεμβριανά» χωρίς ιδεοληψίες

  Του ΜΙΧΑΛΗ ΛΥΜΠΕΡΑΤΟΥ * –  Δεν υπάρχουν και πολλά σκοτεινά σημεία για τη σύγχρονη …

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *