Ο ΑΡΗΣ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΒΑΡΚΙΖΑ

«Το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ απ’ τα Τρίκαλα, ευσυνείδητα, ειλικρινά, με απόλυτη αφοσίωση, όπως πάντα, στις υποχρεώσεις του, εξεπλήρωσε πιστά ότι το αφορούσε. Όπλα βρέθηκαν και παραδόθηκαν περισσότερα από όσα είχαν συμφωνηθεί.» Πλην όμως και παρά το άγρυπνο μάτι των Κέρβερων, κ.κ. Λήπερ και Σκόμπυ, όπως σημειώνει στην πρώτη σελίδα ο αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη» της 4-3-1945, για την τήρηση της συμφωνίας της Βάρκιζας, η κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το όργιο βίας και τρομοκρατίας που ξετυλίγεται σε όλη την Ελλάδα.

Το ΚΚΕ εγκαλεί δηλ., τότε, την κυβέρνηση να σεβαστεί την υπογραφή της. Ακόμα χειρότερα έχει την εκτίμηση, ή τουλάχιστον είχε λόγους να το λέει, ότι οι ξένοι τοποτηρητές κόπτονταν για την τήρηση της συμφωνίας. Με όρους του σήμερα είναι ως να εγκαλούμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν σεβάστηκε τις προεκλογικές της υποσχέσεις και συντάχθηκε με το κεφάλαιο και τους τοκογλύφους. Άγνοια; Τα συμπεράσματα ας μείνουν για το τέλος.

ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΤΑΓΓΈΛΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ («Ριζοσπάστης» 12-6-1945)

«Ο σ. Ζαχαριάδης µας ανεκοίνωσε ότι η ΚΕ του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήλθαν από διάφορες κοµµατικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Αρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Βελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της Συµφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή, που µονάχα την αντίδραση µπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη Συµφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήµατά της, δεν επιτρέπει πια καµµιά καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Αρη Βελουχιώτη».

Στις 16-6-1945 δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» η διαγραφή του Άρη που «ξαναπροδίδει» το κόμμα του διαφωνώντας με την Συμφωνία της Βάρκιζας, την οποία είχε οστόσω προσυπογράψει δείχνοντας κομματική πειθαρχία. Η απόφασή του όμως να ξαναπεράσει στο βουνό επιχειρώντας να στήσει νέο αντάρτικο υποχρεώνει το ΚΚΕ να τον διαγράψει.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ («Ριζοσπάστης 16-6-1945)

«Το Π.Γ ενέκρινε τη δημοσίευση στο «Ριζοσπάστη» της απόφασης της 1^ης ολομέλειας της Κ.Ε για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού µια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ επειδή λύγισε µπροστά στην τροµοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει µε το αίµα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ τούδωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήµερα, όµως, σε µια δύσκολη και κρίσιµη στιγµή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συµφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ µε την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του που µονάχα τον εχθρό ωφελεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε µεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συµβιβάζονται µε το κοινό συµφέρον και όταν παραβιάζεται η δηµοκρατική εσωκοµµατική πειθαρχία».

ΠΡΙΝ ΑΛΕΚΤΩΡ ΛΑΛΗΣΕΙ ΤΡΕΙΣ ….

Τρεις ηµέρες µετά τον τραγικό θάνατο του Άρη, δηµοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» της 19ης Ιούνη 1945 με τίτλο ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ το παρακάτω:  «Ο τόσο τραγικός θάνατος του Αρη Βελουχιώτη προκαλεί θλίψη ανάµεσα στους πραγµατικούς πατριώτες, αγωνιστές της εθνικής ιδέας. Γιατί, ανεξάρτητα από τη θέση που πήρε µετά τη Συµφωνία της Βάρκιζας, θέση που αντικειµενικά εξυπηρετούσε την αντίδραση, δεν µπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεχνάει κανείς ότι ο Αρης Βελουχιώτης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του αγώνα της Αντίστασης και από τους πρωταθλητές στην οργάνωση του αντάρτικου κινήµατος...»

ΕΞΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ …

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Αρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δε δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Αρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη καταγγέλλει την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον ‘Αρη, για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Στη λαϊκή συνείδηση, ο Αρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Ο ‘Αρης Βελουχιώτης τάχθηκε υπέρ της ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν.

16 Ιούλη 2011 | ΚΚΕ – http://www.kke.gr/istoria/gia_thn_politikh_apokatastash_toy_arh_beloyxioth_thanash_klara?morf=1

Ο Άρης επέλεξε (και αναγκαστικά) την οδό της τιμής και της αξιοπρέπειας. Δεν είχε άλλο δρόμο. Τα συμπεράσματα μπορεί καθένας να τα βγάλει μέσα από την ιστορική έρευνα. Επιλέξαμε την αναφορά στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο με τις συγκεκριμένες αναφορές από τους επίσημους πρωταγωνιστές της περιόδου που δεν ήταν άλλοι από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ και το δημόσιο όργανο έκφρασης των αποφάσεών της, την εφημερίδα «Ριζοσπάστης». Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές ήταν οι δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές στις πόλεις και τα βουνά, αλλά αυτό ποιος το αρνείται;

Η Ιστορία δεν προσαρμόζεται στα μέτρα κανενός. Μπορεί να γράφεται από τους νικητές, όπως λέγεται, αλλά τις μεγάλες ανατροπές έχει αποδείξει ότι μπορούν να τις κάνουν οι χθεσινοί ηττημένοι. Για να κατανοήσουμε την ιστορία όμως οφείλουμε να μη μεταφράζουμε τις συγκεκριμένες συνθήκες μιας εποχής  με όρους αποκλειστικά και μόνο της μεταγενέστερης. 

Αυτά για όσους ενδεχομένως προστρέξουν να βγάλουν άναρθρα, ως συνήθως για όσους προτρέχουν θεωρώντας το καθήκον, συμπεράσματα κι αναθεματισμούς. Πίσω πάλι από λαθεμένες στρατηγικές δεν βρίσκονται υποχρεωτικά ιστορίες συνωμοσίας, προδοσιών … ή οπορτουνισμού, κατά την προσφιλή ορολογία κυρίως όσων το διατυμπανίζουν με κάθε ευκαιρία, παραμένοντες επι της ουσίας παντελώς αδιάβαστοι. Η ιστορία προσφέρεται περισσότερο και προσφέρει στην αναζήτηση εκείνων των συμπερασμάτων που  θα μας επιτρέψουν να αποτρέψουμε στο σήμερα και το αύριο εκείνα τα λάθη που οδήγησαν στις Βάρκιζες των λαών και των κινημάτων τους εξασφαλίζοντας τα εφόδια και τις επιλογές για μια νικηφόρα κοινωνική απελευθέρωση. Εκείνα τα λάθη δεν είναι λάθη προσώπων. Είναι τα λάθη των ηγεσιών που επαίρονταν και λατρεύονταν στην κυριολεξία για το αλάθητο τους. Είναι η αδυναμία των από τα κάτω να καθοδηγήσουν τον αγώνα που είχαν στα χέρια τους. Εν τέλει μελετώντας για τη Βάρκιζα – και την κάθε φορά νέα Βάρκιζα –  οφείλουμε με γνώση και με γνώμονα την ιστορική εμπειρία να κατανοήσουμε τα ερωτήματα του ποιητή, και να τα απαντήσουμε, κυρίως και επί της ουσίας, από τα κάτω. 

…. «Τι περιμένετε;

Οτι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν  |  Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!

Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν! Από φιλία | Θα σας προσκαλέσει η τίγρη. Να της βγάλετε τα δόντια!

Τέτοια περιμένετε!» 

 Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου – Bertolt Brecht  

Τέτοια περιμένουμε;;; Εάν όχι, τότε το «όχι άλλη Βάρκιζα» οφείλει και μπορεί να πραγματωθεί. Ούτε συμβιβασμοί, ούτε συμψηφισμοί, μηδέ ηγεσίες φωτισμένες και σωτήρες κι αναθέσεις, αλλιώς θα μετράμε για πολλές δεκαετίες (και βάλε) ακόμη Βάρκιζες…