inred.gr Εναλλακτική ενημέρωση
Όπως έλεγε και ο Σωκράτης, «Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα», δηλαδή «τα άδεια σακιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους η έπαρση».
Η Αλαζονεία και η εξουσία είναι σύμφυτες (βλ. Anarchypress, Η «Αλαζονεία της Εξουσίας» και οι επιβλαβείς επιπτώσεις της, Η.Α.) και ως εκ τούτου δεν αποτελούν σε κάθε περίπτωση γεγονός αξιοπερίεργο οι ασκήσεις αλαζονικής συμπεριφοράς, όπως οι πρόσφατες στις οποίες επιδόθηκε ο Τσίπρας. Η έπαρση που επιδεικνύεται, όμως, κάθε φορά από τους εξουσιαστές, οι τρόποι που εκφράζεται, η «στιγμή» που επιλέγεται να εκδηλωθεί «πέραν από κάθε μέτρο», έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους.
«Μου κάνει εντύπωση μια τόσο έμπειρη κοινοβουλευτικός, όπως η κυρία Μπακογιάννη, να έρχεται σε μια διαδικασία κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης και να διαβάζει από κείμενο ότι ο πρωθυπουργός δεν απάντησε. Είχε προεξοφλήσει ότι ο πρωθυπουργός δεν θα απαντήσει, και διαβάζει από κείμενο περί οίησης. Σας τα ανταποδίδω τα περί οίησης κυρία Μπακογιάννη! Άλλωστε θα ήταν δικαιολογημένο, σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ανήκει σε πολιτικό τζάκι, να έχει και μια μικρή οίηση που καταφέρνει να γίνει πρωθυπουργός στα σαράντα. Εσείς που ανήκετε σε μεγάλο πολιτικό τζάκι, πρέπει να παραδεχθείτε ότι τα πράγματα στη χώρα άλλαξαν!»
Τις περισσότερες φορές οι εξουσιαστές, όταν βρίσκονται σε μια κατάσταση παράκρουσης, και διατυμπανίζουν το «μέγεθος» της ισχύος τους, μοιάζουν ακριβώς με έναν τυφλό, που βαδίζει σταθερά προς τον γκρεμνό. Θα ήταν, ίσως, περιττό να σημειώσουμε ότι η ισχύς που νομίζουν ότι κατέχουν δεν αντιστοιχεί με την πραγματική. Η «μικρή οίηση», που ισχυρίζεται ότι δικαιούται ο Τσίπρας, δεν είναι και τόσο «μικρή». Το ανωτέρω χαμερπές εξουσιαστικό υποκείμενο γνωρίζει πολύ καλά ότι οι επιδείξεις ανωτερότητάς του, απευθύνονται όχι μόνο στο σινάφι του, αλλά και απέναντι τους υπηκόους του, τουλάχιστον σε όσους δέχονται αυτήν την ιδιότητα (διότι είναι ουκ ολίγοι αυτοί που δεν την δέχονται). Την ίδια «στιγμή» οι όροι επιβολής ειδικά απέναντι στους πιο αδύναμους είναι πλέον κάτι παραπάνω από δυσβάστακτοι.
Τα πράγματα, λοιπόν, στην χώρα πράγματι αλλάζουν, όμως συνεχώς προς το χειρότερο για τους πλέον αδύναμους.
Η υπεροψία, βέβαια, δεν είναι απλά κακός σύμβουλος, αλλά πληρώνεται γρήγορα και μάλιστα «τοις μετρητοίς»…
«Πω-πω, σκόνη που σήκωσα!», είπε η μύγα που καθόταν στο πίσω μέρος του άρματος». (Αίσωπος)
«Συνεδριάζουμε σε μια πυκνή περίοδο πολιτικών μαχών και εξελίξεων», ανέφερε με το κατάλληλο ύφος ο μέγας και τρανός πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας ανοίγοντας τις εργασίες της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Κοκάλωσαν στις θέσεις τους τα αριστερά κομματόσκυλα, λίγο το μέγεθος του ηγέτη λίγο η συναίσθηση της κρισιμότητας των «στιγμών», όλοι ένιωσαν ένα σφίξιμο στο στομάχι, σχεδόν δεν ανέπνεαν μέχρι να ακούσουν την συνέχεια. Ο Καίσαρας ύστερα από μια μακρόσυρτη σιγή κοιτάζοντας στο βάθος της αίθουσας σαν να έβλεπε σε όραμα τουλάχιστον το μισό παρελθόν της ανθρωπότητας και βαθιά στο μέλλον, συνέχισε μη θέλοντας να παρατείνει άλλο την αγωνία τους:
«η συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση, η προσφυγική κρίση και οι διεθνείς εξελίξεις, ιδιαίτερα μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία, αλλά και η ρωσοτουρκική διένεξη, διαμορφώνουν ένα σύνθετο και ρευστό σκηνικό μέσα στο οποίο η κυβέρνηση καταφέρνει να αναδειχθεί σε παράγοντα σταθερότητας και αναλαμβάνοντας ρόλο εξισορροπητικό και διαμεσολαβητικό».
Ο απεσταλμένος θεού και ανθρώπων Τσίπρας ελάλησε και οι σάλπιγγες εσίγησαν μέσα στον ορυμαγδό μιας ακόμη παγκόσμιας «κρίσης». Και όμως καλά ακούσατε, ο θεόσταλτος Τσίπρας και η κυβέρνηση του «παράγοντας σταθερότητας» σε παγκόσμιο επίπεδο. Μωρός, ψεύτης, άθλιος και αλαζόνας μέχρι εκεί που δεν πάει… Και, δυστυχώς, ακόμη δεν είδαμε τίποτα…
«Η διεθνής θέση της χώρας μας σταδιακά αναβαθμίζεται και με την ανάληψη πρωτοβουλιών αναλαμβάνουμε σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στη γειτονιά μας και θέση σταθερότητας που προωθεί την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου», συνέχισε μέσα στο παραλήρημα του ο τρισμέγιστος ισχυριζόμενος μέσα σε ένα πραγματικό ντελίριο ότι «η Ελλάδα από παράγοντας κρίσης γίνεται μέρος της λύσης».
Την ίδια στιγμή σε πλήρη σύγχυση και τρικυμία εν κρανίω, «αποκάλυψε» ότι «ακραίοι κύκλοι θέλουν να αξιοποιήσουν την αποσταθεροποίηση για να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους, σχεδιασμούς στους οποίος εντάσσεται και η παραφιλολογία για δήθεν έξοδο της χώρας από τη συνθήκη Σέγκεν».
Η σταθερότητα της αστάθειας σε έναν ασταθή σταθεροποιούμενο παγκόσμιο περιβάλλον, που σταθεροποιεί προσωπικά ο Τσίπρας και ο Συριζα….
Και για όσους αντέχουν έχει κι άλλο ακόμη καλύτερο:
Ο Τσίπρας ο μεγαλοπρεπής που «πήρε παραμάζωμα» τα παλιά πολιτικά «τζάκια», έχει βαλθεί να διαλύσει και την νοημοσύνη μας:
«Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να υψώσει ασπίδα προστασίας για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα με την προστασία για την πρώτη κατοικία κόντρα στις σκληρές αρχικά απαιτήσεις των δανειστών».
Και επειδή σκέφθηκε ότι μ’ όλα τα προηγούμενα μπορεί να μην έχουν πέσει όλοι κάτω ξεροί, συνέχισε να παραμιλάει για τον μεγάλο αγώνα, που δίνει η κυβέρνηση για την προστασία των συνταξιούχων, για την «μεγάλη μάχη με την ολιγαρχία και τον νεοφιλελευθερισμό που είναι ακόμα μπροστά μας», ενώ δήλωσε έτοιμος για τους «αναγκαίους τακτικούς ελιγμούς, για να μείνουμε όρθιοι και να δώσουμε την μάχη αυτή» μην ξεχνώντας να υμνήσει την «επιτυχή έκβαση της ανακεφαλοποίησης των τραπεζών» από την οποία το δημόσιο (δηλαδή οι φορολογούμενοι) έχασε «μόλις» 30 δις ευρώ!!!
Τέλος ο μεγαλύτερος και αξεπέραστος ηγέτης όλων των εποχών χάραξε και έναν νέο δρόμο για τον Συριζα:
«Το κόμμα», πρέπει να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια για την μετατόπιση των κοινωνικών μετασχηματισμών, η παρουσία του κόμματος πρέπει να είναι αυτόνομη και συνεχής, να πληροφορεί, να εξηγεί, να διδάσκει αλλά και να ακούει την κοινωνία».
Και καλή και διασκεδαστική η υπόλοιπη μπαρουφολογία, αλλά αυτά περί διδαχής της κοινωνίας από το κόμμα… Πόσο ληγμένα πια του δίνουν του αρχηγού εκεί στην Κουμουνδούρου;;;
