Μια ιστορία απανθρωπιάς και ντροπής που κρατάει χρόνια. Παιδιά δεμένα και κλειδωμένα σε κλουβιά επειδή έτυχε να γεννηθούν με διαφορετικές ανάγκες. Παιδιά ενός κατώτερου θεού που συνεχίζουν να εισπράττουν την απαξία και να βιώνουν το μαρτύριο του εγκλεισμού, ανεπιθύμητα από την κοινωνία και πολλές φορές από τους ίδιους τους γονείς. Συνεχίζουν να υπάρχουν σε αρκετά ιδρύματα της χώρας, εγκαταλελειμμένα και καταφρονημένα. Στην κοινωνία της κατανάλωσης και του ατομισμού δεν περίσσευαν ποτέ λίγα ψιχουλάκια γι’ αυτά τα παιδιά. Στις μέρες των μνημονίων και των ισοδύναμων η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγική, φρικτή στην κυριολεξία. Η εγκατάλειψη τα πληγώνει ανεπανόρθωτα, η απόρριψη τα σκοτώνει κάθε μέρα.
Αυτά τα παιδιά δεν «ευτύχησαν» να συμβάλλουν στην «ανάπτυξη» και την παραγωγή, δεν παράγουν κέρδος, δεν προσέρχονται με φρούδες ελπίδες στις κάλπες. Είναι εκεί, χωρίς μιλιά, με δακρυσμένα μάτια και ανείπωτο πόνο στις ψυχές τους για να μας θυμίζουν το μέτρο της ανθρωπιάς και του πολιτισμού μας.
«Τα κλουβιά αυτά δεν προορίζονται για την προστασία των παιδιών, αλλά του προσωπικού. Βασίζονται σε ένα μοντέλο φροντίδας που έχει να κάνει με τον εξαναγκασμό και τον περιορισμό των ατόμων με αναπηρία, κι όχι με τη μεταχείρισή τους ως ανθρώπινα όντα με ίσα δικαιώματα», λέει στο BBC ο Στίβεν Άλεν, εκπρόσωπος του MDAC, μιας διεθνούς οργάνωσης για την προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων με νοητική υστέρηση.
«Ο εγκλεισμός σε ένα κλουβί δημιουργεί ψυχολογικά και ενδεχομένως σωματικά προβλήματα, ενώ δεν έχει απολύτως καμία θεραπευτική αξία. Υπάρχουν δε περιπτώσεις όπου παρόμοια κλουβιά έσπασαν και τα δοκάρια τους τραυμάτισαν σοβαρά τους ασθενείς που βρίσκονταν μέσα σε αυτά», προσθέτει ο Άλεν, καταλήγοντας πως οι μόνες άλλες χώρες που χρησιμοποιούν παρόμοια κλουβιά είναι η Τσεχία και η Ρουμανία.
Ρεπορτάζ του BBC από παλαιότερη αναφορά του in.gr (εικόνες απο την αναφορά στο BBC)