Δευτέρα , 7 Οκτωβρίου 2024

“στο ίδιο παράπονο πνιγμένοι ζωντανοί | Εδώ περισσότερο απ’ ό,τι εκεί”* …

PROSFIGAS

Δε λυπάμαι τα γηρατειά που φεύγουν 
τα μωράκια που έρχονται άθελά τους να ζήσουν σκλάβοι,
να πεθάνουν σκλάβοι, 
σ’ έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. 
Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!…
Πότε θ’ αναστηθούν οι σκοτωμένοι; 
Κώστας Βάρναλης


Κάποτε, όπως διηγείται ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Λοϊζος του ζήτησε να φτιάξει στίχους για το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Ο στιχουργός όταν άκουσε την σύνθεση το αρνήθηκε με την διατύπωση: «Θέλεις να με κάνεις ρεζίλι; Όποιον στίχο και να σου δώσω η μουσική σου θα τους νικήσει…».

Ετσι ακριβώς και με την συγκλονιστική φωτογραφία που παρουσιάζει ένα μικρό προσφυγόπουλο να περπατά με τα πόδια στην Εθνική Οδό, με κατεύθυνση προς την Ειδομένη.  Η εικόνα «μιλάει» τόσο δυνατά που κάθε σχολιασμός θα περάσει απαρατήρητος.

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

  • * στίχος από το ποίημα Θανάση Χατζόπουλου, «Οι μετανάστες της θλίψης»

Δείτε επίσης

ΖΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ

Τίποτα από όλα αυτά που διαφημίζονται και πωλούνται κατά κόρον γύρω μας δεν είναι στ’ …

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *