Tag Archives: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

«Άνθρωπος διωγμένος κι εγώ από τον ουρανό | το σώμα μου φθαρτό, έχει από πέσιμο σχεδόν οριστικά τσακίσει. |  Ω, πόσο αγαπώ τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά… |  Και τι ανέντιμη. | Τόσες φορές που μ’ έχει σώσει το νερό πνιγμό απ’ το νερό φοβάμαι. |  Και …

Θα ‘ρθει καιρός –  Θα ‘ρθει καιρός / που θ’ αλλάξουν τα πράγματα / να το θυμάσαι Μαρία θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα / εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε / κρατώντας τη σκυτάλη / Μη βλέπεις εμένα μην κλαις / εσύ είσαι η ελπίδα